Wydaje mi się, że Anna ma w sobie dużo ciepła i miłości, które stara się w jak największej dawce przekazać Agnes. Kocha ją i traktuje jak swoją córkę. Rozumie nieszczęście Agnes i (chyba przez to, że jest prostą dziewczyną) nie ma jakichkolwiek oporów związanych z okazywaniem uczuć. Jest też coś w jej postaci, czego nie umiem ani zrozumieć ani opisać. Film był niezwykły i, jak zwykle u Bergmana, bardzo podobała mi się cisza.

nie wiem, czy istnieje zależność miedzy tym, że Anna jest (jak piszesz) prostą dziewczyną a tym,że okazuje dużo ciepła i troski Agnes. Ale tak, opiekuje się chorą jak matka. Mówi o niej "moja mała dziewczynka", scena kiedy tuli cierpiącą Agnes do swojej nagiej piersi przywodzi na myśl matkę karmiącą dziecko. I wreszcie, scena kiedy trzyma nieżywą już Agnes na swoich kolanach przypomina Pietę i płaczącą Marię de los Dolores.

A mi się wydaje, że jest jakaś zależność. Siostry Agnes są wykształcone, ale jakby zostały wychowane tak, aby nie okazywać swych najskrytszych emocji. Raz , co prawda, siostry się przełamały, ale to był chwilowy wybuch emocji. Anna przez to, że odebrała proste wychowanie oraz, z pewnością, przez stratę córki umiała przekazać najlepiej ze wszystkich bohaterek swoje emocje i je wykorzystać. Pomimo to, nie przeczę, iż w tym co mówisz jest sporo prawdy.

zastanawialem sie, czy obejzec ten film i wasze komentarze mnie przekonaly, dzieki